Για το φαινόμενο της λεηλασίας κατά την τροφοδοσία έγραψε ο Μόσχος Ντιόνιας!
Ένα φαινόμενο που συμβαίνει συχνά όταν ταΐζουμε με σιρόπι σε περιόδους που στο περιβάλλον δεν υπάρχει νέκταρ. Οι συλλέκτριες μέλισσες εντοπίζουν το νέκταρ με την οσμή του που είναι το ευχάριστο άρωμα του άνθους.
Όσο περισσότερο μυρίζει ένα άνθος τόσο περισσότερο νέκταρ έχει να προσφέρει. Σε μια περίοδο που το νέκταρ απουσιάζει η όσφρηση της μέλισσας την οδηγεί στο να εντοπίζει μια οσμή σιροπιού οταν ταιζουμε γειτονικά μελίσσια στο μελισσοκομείο μας. Αυτό θα προκαλέσει λεηλασία.
Ο γνωστός δάσκαλος πολλών μελισσοκόμων από εμάς εξειδικεύει περισσότερο κι αναφέρει ότι: "Η λεηλασία εξαρτάται από την πυκνότητα του σιροπιού σε ζάχαρη."
Τα πυκνά σιρόπια σε περιόδους όπου δεν υπάρχει και λίγο νέκταρ από τη φύση, είναι πάντοτε επικίνδυνα να προκαλέσουν λεηλασία, ανεξάρτητα από τον τρόπο τροφοδοσίας.
Είναι τελείως ασφαλή αυτά που περιέχουν χαμηλά ποσοστά σακχάρων, ακόμη και αν υπάρχουν σε εξωτερικούς τροφοδότες, που απαγορεύεται φυσικά, αλλά δείχνει ότι το μελίσσι δεν αντιδρά σε αυτά, ίσως γιατί μοιάζουν με το αραιό νέκταρ της νομής.
Μαθαίνουμε μελισσοκομία.
Δείτε την ανάρτηση:
Για ποιοτική ενημέρωση στηρίξτε το EL00044 , κοινοποιήστε τις αναρτήσεις μας κάντε like κι ακολουθήστε την σελίδα μας στο Facebook
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου