Η φετινή χρονιά δεν πάει καλά. Τα μελίσσια πεινάνε!
Ένας ζεστός και ξηρός χειμώνας που δεν επέτρεψε την ομαλή ανάπαυση του μελισσιού και την πλήρη καταπολέμηση της βαρρόα, έδωσε την θέση του σε έναν ψυχρό κατά τεκμήριο Μάρτιο ο όποιος δεν επέτρεψε στα μελίσσια να αναπτυχτούν σε μέγεθος ικανό για να εκμεταλλευτούν πρώιμες ανθοφορίες!
Την σκυτάλη πήρε ένας βροχερός Απρίλιος που κλείνει τα μελίσσια μέσα καθιστώντας επιτακτική την ανάγκη τροφοδοσίας ώστε να επιβιώσουν. Η τροφοδοσία αυξάνει κατακορυφα το κόστος λειτουργίας ενός μελισσοκομείου που δεν αποδίδει μέλι.
Δεν είμαστε πολύ μακριά από την δυτική Ευρώπη η ακραία ξηρασία πλήττει καίρια τις καλλιέργειες και την μελισσοκομία, ενώ την ίδια στιγμή οι ανεξέλεγκτες εισαγωγές μη ελεγχόμενης ποιότητας μελιού σε όλες τις χώρες της ΕΕ έρχονται να καλύψουν το παραγωγικό κενό και να ρίξουν τις τιμές παραγωγού στα τάρταρα.
Κοντά σε όλα αυτά η κλιματική αλλαγή έχει οδηγήσει στον περιορισμό σχεδόν εξαφάνιση των ενδιάμεσων εποχών. Ειδικά στους κάμπους και στην νότια Ελλάδα η άνοιξη έχει συρρικνωθεί δραματικά. Τα φυτά στριμώχνονται να ανοίξουν και να προλάβουν να καρπίσουν όλα μαζί σε λίγες εβδομάδες. Οι μέλισσες μόλις που προλαβαίνουν να επικονιάσουν. Αν κάποια χρονιά αυτές οι ανθοφορίες δεν συνδυαστούν με την μεταφορά μελισσιών και την ύπαρξη ικανού αριθμού επικονιαστών τότε η χρονιά θα πάει στράφι και η παραγωγή θα είναι μειωμένη.
Μόνο η μεσόγειος και οι μέλισσες καθυστερούν την ερημοποίηση της χώρας.
Τέλος τα ανακουφιστικά φθινοπωρινά πρωτοβρόχια που είναι που είναι κρίσιμα για την επιβίωση της μέλισσας και την προετοιμασία των σμηνών μας ώστε να ξεχειμωνιάσουν, δεν έρχονται πια στην αρχή αλλά στο τέλος του το φθινοπώρου κα ειδικότερα τον Νοέμβρη. Ως αποτέλεσμα τα μελίσσια μας ξεχειμωνιάζουν μικρά και με δυσκολία επιβιώνουν.
Για να είμαστε ακριβείς η επιτυχημένη διαχείμαση ενός μελισσοκομείου και η διατήρηση μελισσμηνών ενέχει κόστος και λαμβάνει σταδιακά τον χαρακτήρα ηρωικής προσπάθειας για τον μελισσοκόμο είτε είναι επαγγελματίας είτε είναι ερασιτέχνης!
Ως αποτέλεσμα όλων αυτών με λύπη παρακολουθούμε την τελευταία 5ετια την έξοδο από την μελισσοκομία πολλών ανθρώπων που μπήκαν σε αυτήν με αγάπη, μεράκι και πολύ ενθουσιασμό. Ανθρώπων που ξόδεψαν χρήματα - χρόνο και κόπο. Συναδέλφων που δεν τα βρήκαν έτοιμα αλλά πόνεσαν πολύ να τα φτιάξουν, και που για δεκαετίες οι μέλισσες τους πρόσφεραν στο εθνικό μας φυσικό πλούτο, στην παραγωγή τροφίμων, στην επικονίαση καλλιεργειών και την φυσικού οικοσυστήματος.
Κάθε μέρα βλέπουμε και μια ανάρτηση για πώληση όλου του μελισσοκομικού εξοπλισμού και μελισσοσμηνων. Κάθε μέρα ένας μελισσοκόμος φεύγει από τον χώρο και μια περιοχή φτωχαίνει παραγωγικά καθώς εντείνεται η τάση μείωσης του διαθέσιμου δυναμικού επικονιαστών.
Αν η τάση αφανισμού των μελισσών συνεχιστεί σε βάθος χρόνου, η παραγωγή θρεπτικών διατροφικών ειδών όπως είναι τα φρούτα (π.χ. μήλα αχλαδια, φράουλες), οι ξηροί καρποί κάστανα, αμύγδαλα και πολλά λαχανικά αλλά και βιομηχανικές καλλιέργειες όπως είναι το βαμβάκι, ο ηλίανθος, η ελαιοκράμβη θα δεχθούν σοβαρό πλήγμα.
Για να αντιληφθούμε το μέγεθος του προβλήματος, να σημειωθεί ότι πάνω από το 1/3 της παγκόσμιας παραγωγής τροφής εξαρτάται από τους επικονιαστές. Κι από τα 100 είδη καλλιεργούμενων φυτών που παράγουν το 90% της παγκόσμιας τροφής τα 71 επικονιάζονται από τις μέλισσες, ενώ στη μέλισσα οφείλει την ύπαρξή της και το 80% της άγριας βλάστησης.
Η αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής
Η χώρα μας βρίσκεται κοντά στην Αφρική και μόνο η μεσόγειος και οι μέλισσες καθυστερούν την ερημοποίηση της. Είναι ευκόλως εννοούμενο ότι αυτή η τάση ερημοποίησης θα ενταθεί τα χρόνια που έρχονται.
Το πρόβλημα της κλιματικής αλλαγής δεν είναι μόνο η προστασία των πολιτών από τα ακραία φαινόμενα και οι φωτιές που πρέπει να σβήσουμε ή να προλάβουμε πριν εκδηλωθούν. Δεν είναι μόνο η ξηρασία ο καύσωνας και η ανακούφιση ων πληγέντων. Το φάσμα της κλιματικής αλλαγής περιλαμβάνει και την διατήρηση του φυσικού πλούτου της χώρας μέσω και της στήριξης του δυναμικού των επικονιαστών.
Η διαχείμαση των μελισσοσμηνών πρέπει να θεωρηθεί εθνικό συμφέρον και με βάση της δηλώσεις διαχείμασης η κατοχή μελισσοσμηνών πρέπει να επιδοτηθεί ως κρίσιμος παράγοντας για την αποφυγή η την καθυστέρηση της ερημοποίησης στην Ελλάδα.
Τα αντίστοιχα πρέπει να γίνουν και σε όλη την Ευρώπη στο πλαίσιο των πολιτικών αντιμετώπισης της κλιματικής κρίσης. Όλα αυτά σε συνδυασμό με προγράμματα αναδάσωσης και φύτευση- εμβολιασμό φυτών με έμφαση στην μελισσοκομική τους αξία. Συνολικά χρειαζόμαστε ενεργές πολιτικές αναστροφής της κρίσης και μια από αυτές είναι η στήριξη του μελισσοκομικού εθνικού κεφαλαίου τόσο στην περιοχή γύρω από τις πόλεις, όσο και στην ύπαιθρο.
Η μελισσοκομία δεν είναι κτηνοτροφία η παραγωγή τροφίμων!
Η μελισσοκομία δεν είναι κτηνοτροφία ούτε μόνο γεωργική απασχόληση για την παραγωγή τρόφιμων με οικονομικό αντίκτυπο. Η μελισσοκομία είναι κρίσιμος περιβαλλοντολογικός όρος για την επιβίωση του οικοσυστήματος.
Το ΥπΑΑΤ έχει υποχρέωση να στηρίξει την επαγγελματική μελισσοκομία διαμέσου της εγγύησης της ποιότητας και την αύξηση της προστιθέμενης αξίας του ελληνικού μελιού, μέσω του ελέγχου των ελληνοποιήσεων. Όμως το σύνολο του κλάδου της μελισσοκομίας πρέπει να τύχει της προσοχής και της μέγιστης πολιτικής μέριμνας συναρμόδιων υπουργείων όπως:
- του υπουργείου κλιματικής κρίσης
- του υπουργείου περιβάλλοντος
- μια σειράς περιβαλλοντολογικών οργανώσεων.
Χρειάζεται ακόμη μια εκστρατεία ευαισθητοποίησης προς την κοινωνία των πολτών ώστε η μελισσοκομία να βρει τον περιβαλλοντολογικό της χαρακτήρα και σύντομα να υπάρξουν φορείς και οργανώσεις που θα προστατεύουν την μέλισσα από τα φυτοφάρμακα, τον αφανισμό. Οργανώσεις που θα στηρίζουν τον μελισσοκόμο και μαζί του το δυναμικό των επικονιαστών κάθε περιοχής.
Στηρίξτε το EL00044 κοινοποιήστε τις αναρτήσεις μας κάντε like κι ακολουθήστε την σελίδα μας στο Facebook
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου