Η ανθοφορία του δίνει πολύ καλές ποσότητες γύρης και νέκταρος και δυναμώνει τα μελίσσια ενώ συντελεί καθοριστικά στην ανάπτυξη λιποσώματος που δίνει μακροζωία στις χειμερινές μέλισσες. Η βασίλισσα στο κισσό γεννάει πολύ καλά και δυναμώνει το μελίσσι !
Σε κάποιες περιοχές ο κισσός είναι το τελευταίο γυρεοδοτικό φυτό του φθινοπώρου και οι μελισσες αποθηκεύουν την γύρη του που ειναι ζωτική για το χειμώνα.
Ο μελισκομος σε μια επιθεώρηση εκείνη την εποχή θα συναντήσει ολόκληρα πλαίσια γύρης κισσού τα οποία αποτελούν εγγύηση ξεχειμωνιάσματος για τα μελισια του.
Με αυτή την γύρη θα τραφεί το μελίσσι μέσα στο χειμώνα, με αυτή θα γεννηθεί και θα ανατραφεί ο πρώτος γόνος το Γενάρη και με αυτή την γύρη θα φτάσουν μέχρι τις πρώτες ανθοφορίες της φτελιάς και της αμυγδαλιάς την επόμενη άνοιξη
Ο κισσός δίνει ένα αρωματικό ανοιχτόχρωμο μέλι που κρυσταλλώνει γρήγορα και δεν συλλέγεται από τον μελισσοκόμο άλλα μένει μέσα στο μελίσσι για τον χειμώνα.
Είδη κισσού σε Ελλάδα και Κύπρο
Hedera cypria (Κισσός ο κύπριος).
Είναι φυτό ενδημικό της Κύπρου. Όπως σχεδόν όλα τα είδη κισσού, ο κισσός ο κύπριος είναι αειθαλές, αναρριχώμενο φυτό με αργή ανάπτυξη. Μπορεί να φτάσει μέχρι και τα είκοσι μέτρα ύψος, παρουσία κάθετων επιφανειών όπου μπορεί να αναρριχηθεί. Ελλείψει κάθετης επιφάνειας μπορεί να εξαπλωθεί οριζόντια.
Η αναρρίχηση επιτυγχάνεται με τη βοήθεια ειδικών ριζιδίων, των απτικών ριζών, οι οποίες το στερεώνουν στο υπόστρωμα. Συναντάται συχνότερα σε υψόμετρο πάνω από 500 μέτρα, κυρίως σε βραχώδεις και σκιερές, υγρές περιοχές.
Μοιάζει πολύ με το υποείδος Hedera helix που φέρει χρυσοκίτρινους καρπούς. Ο κισσός ο κύπριος έχει πάντοτε καρπούς μαύρου χρώματος.
Ελλάδα
Το γνωστότερο είδος κισσού στην Ελλάδα είναι το καλλιεργούμενο αλλά και αυτοφυές είδος, Κισσός η Έλιξ Hedera Helix ή κοινά κισσός.
Ο κισσός είναι ένας αειθαλής θάμνος, μακρόβιος, αναρριχώμενος ή έρπων και σπάνια δενδρύλιο. Το συναντάμε συχνά σε πάρκα, σε φράχτες, σε τοίχους, αλλά κυρίως σε δασώδεις εκτάσεις ρεματιές χαράδρες πάνω σε κορμούς μεγάλων δέντρων.
Φυτρώνει κυρίως σε υγρά και σκιερά μέρη, αναρριχάται σαν έλικας (εξ΄ου και το όνομά του στα αρχαία Ελληνικά, Έλιξ), γύρω από τους κορμούς των δέντρων όπως, πλατάνια, λεύκες, καστανιές, κ.ά.
Ο κισσός υπάρχει σε όλη την Ελλάδα και καλλιεργείται για το ωραίο πρασινωπό του φύλλωμα. Είναι γνωστός και με διάφορες τοπικά ονόματα όπως, Μπρουνοβαλιά, Μπρουσκέλι ή Μπρούσκλια, Κίσνερας, Κλείδωνας.
Τα φύλλα του είναι τοποθετημένα εναλλάξ, με μακρύ μίσχο, ωοειδή, τριγωνικά, ρομβοειδή και καρδιόσχημα. Συχνά εμφανίζουν το φαινόμενο της ετεροφυλίας. Αυτό σημαίνει ότι πάνω στο ίδιο φυτό υπάρχουν φύλλα με διαφορετικό σχήμα (ρομβοειδή, τρίλοβα ή πεντάλοβα).
Τα άνθη του είναι διγενή με 5 σέπαλα, 5 πέταλα, 5 στήμονες και πεντάχωρη ωοθήκη. Είναι διατεταγμένα σε σφαιρικά σκιάδια, είτε απλά ενωμένα σε σύνθετες ταξιαρχίες. Ο καρπός είναι ράγα σκούρου μοβ χρώματος, με 2 έως 5 σπέρματα.
Ο κισσός ήταν γνωστός στην Ελλάδα από την εποχή του Ομήρου και ονομαζόταν ¨Διονύσιον¨, επειδή ήταν αφιερωμένος στο θεό Διόνυσο.
Οι αρχαίοι Έλληνες στεφάνωναν με κισσό τα αγάλματα του Διονύσου, τους ποιητές και τους πότες, επειδή τον θεωρούσαν σύμβολο της αθανασίας και αντίδοτο για τον πονοκέφαλο και τη μέθη.
Τον Διόνυσο σε κάποιες τελετές του έδιναν το επώνυμο Κισσός επειδή όταν ήταν μωρό, του φορούσαν ένα στεφάνι κισσού.
Στην αρχαία Ελλάδα στους γάμους χρησιμοποιούσαν στεφάνι ανθέων κισσού, σαν σύμβολο πίστης.
Ο Διοσκουρίδης θεωρούσε τον κισσό πανάκεια για πολλές ασθένειες. Εθεωρείτο σύμβολο ζωτικότητας, χαράς και μακροβιότητας και τον χρησιμοποιούσαν για θεραπευτικούς και τελετουργικούς σκοπούς.
Σήμερα ο κισσός είναι ένα πολύ καλό μελισσοκομικό φυτό, αλλά χρησιμοποιείται και στην Φαρμακολογία, στην κλασσική Ιατρική αλλά και στην εναλλακτική Ιατρική (πάντα με τις οδηγίες και τις συστάσεις του γιατρού).
Πληρ: wikipedia
Για ποιοτική ενημέρωση στηρίξτε το EL00044 , κοινοποιήστε τις αναρτήσεις μας κάντε like κι ακολουθήστε την σελίδα μας στο Facebook
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου