Οι χειμερινοί μήνες του χρόνου θεωρούνται κρίσιμοι για την επιβίωση του μελισσοσμήνους. Το χειμώνα η γέννα στα περισσότερα μελίσσια διακόπτεται (στην κεντρική και βόρεια Ελλάδα), ενώ σε άλλα (νοτιότερες περιοχές) είναι ελάχιστη, με αποτέλεσμα την μείωση του πληθυσμού.
Οι χειμερινές μέλισσες που γεννήθηκαν το φθινόπωρο εξοικονομούν πόρους και δυνάμεις και ζούνε περισσότερο, γιατί «κουράζονται» πολύ λιγότερο.
Το δεύτερο δεκαπενθήμερο του Γενάρη στα κεντρικά και αργότερα στα βόρεια ξαναρχίζει η ωoτοκία και έτσι γεννιούνται νέες μέλισσες. Ο ρυθμός με τον οποίο ανανεώνεται ο πληθυσμός είναι ακόμη αργός έτσι ο πληθυσμός μένει στάσιμος ή συνεχίζει να μειώνεται.