Μελισοκομία: Αναγκαία η ένταξη στην ΚΑΠ και η επιδότηση για την επικονίαση

 Κείμενο: ΚΩΝΣΤΑΝΤΊΝΑ ΚΛΑΨΙΝΟΥ

Το “καμπανάκι” κρούει για μια ακόμη φορά ο Μελισσοκομικός Σύλλογος Ρεθύμνης "Μελιττεύς" υπογραμμίζοντας πως αν δεν ληφθούν μέτρα, με τις συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί, το μέλλον της μελισσοκομίας προβλέπεται τα επόμενα χρόνια δυσοίωνο, στην Κρήτη.

Και αυτό διότι όπως εξήγησε μιλώντας στον ΤΕΑΜ FM 102 και στην “Πρώτη Γραμμή” η πρόεδρος του Μελισσοκομικού Συλλόγου Ρεθύμνου “Μελιττεύς” κα Χριστίνα Κουβαρά, η μελισσοκομία οδεύει σε αφανισμό κάτι που θα έχει ιδιαίτερα δυσμενείς επιπτώσεις για το περιβάλλον και την τροφική αλυσίδα και θα επηρεάσει συνολικά την ισορροπία του οικοσυστήματος, αφού η μέλισσα αποτελεί τον βασικό επικονιαστή της φύσης.

Ο Μελισσοκομικός Σύλλογος Ρεθύμνου έχει καταθέσει σχετικά αιτήματα για την στήριξη του κλάδου, στο αρμόδιο Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και είχε σειρά επαφών με τον Υπουργό Λευτέρη Αυγενάκη και τον ΓΓ του Υπουργείου με επίκεντρο τα παραπάνω ζητήματα, ζητώντας όπως εξήγησε η κα Κουβαρά την ένταξη στην ΚΑΠ και την επιδότηση των μελισσιών για την επικονίαση.

Κλιματική αλλαγή και ακρίβεια οδηγούν τους επαγγελματίες σε αδιέξοδο

Περιγράφοντας τις δυσμενείς συνθήκες για την μελισσοκομία, η κα Κουβαρά υπογράμμισε πως οι κλιματικές συνθήκες και κυρίως η παρατεταμένη ανομβρία, έχουν στερήσει από τη μέλισσα την τροφή κάτι που αναγκάζει τους μελισσοκόμους να παρέμβουν προκειμένου να συντηρήσουν τα μελίσσια τους, με αποτέλεσμα - και υπό το βάρος της ακρίβειας- να αδυνατούν πλέον να ανταποκριθούν. “Όπως έχουμε ξαναπεί υπάρχει πολύ σοβαρό ζήτημα και αν δεν το λάβει υπόψη της η πολιτεία θα αφανιστούν οι μέλισσες και ο λόγος είναι οι καιρικές συνθήκες, η κλιματική αλλαγή, η συνεχόμενη ανομβρία και όλα αυτά κάνουν κακό στη μέλισσα. Το θέμα είναι ότι και εμείς πλέον οι μελισσοκόμοι, δεν μπορούμε να ανταποκριθούμε. Έχουν ακριβύνει τα καύσιμα έχουν πάει δυο και τρεις φορές πάνω, είναι πανάκριβα. Υπάρχουν μελισσοκόμοι όπως και εγώ που πηγαίνουμε σχεδόν καθημερινά στα μελίσσια και είναι ένα έξοδο αυτό. Επιπλέον, εφ όσων δεν υπάρχει τροφή έξω, πρέπει να τα ταΐσουμε. Οι τροφές έχουν πάει και αυτές στα ύψη και για να αφήσουμε το μέλι μέσα η ποσότητα είναι μικρή και δεν μπορούν τα μελίσσια να επιζήσουν με αυτό.Μη μπορώντας η μέλισσα να βρει τροφή έξω και ο μελισσοκόμος να ανταποκριθεί στα έξοδα και να συντηρήσει τις μέλισσες μέχρι να υπάρχει ανθοφορία, χάνεται η μέλισσα και φυσικά κατ’ επέκταση και ο μελισσοκόμος” επεσήμανε η κα Κουβαρά.

 

Αναγκαία η ένταξη στην ΚΑΠ και η επιδότηση για την επικονίαση

Η πρόταση που έχει καταθέσει ο Μελισσοκομικός Σύλλογος “Μελιττεύς”, όπως εξήγησε η κα Κουβαρά, και την οποία έχει προωθήσει στο αρμόδιο Υπουργείο και τον Υπουργό Λευτέρη Αυγενάκη είναι: “να επιδοτηθούν οι μέλισσες σαν επικονιαστές. Διότι η μέλισσα είναι ο βασικός επικονιαστής της φύσης. Το 75% έως 85% των φυτών, καρπών, φρούτων κτλ επικονιάζεται από τη μέλισσα. Όπως καταλαβαίνετε, αν εξαφανιστεί η μέλισσα, αδειάζει το πιάτο. Επομένως πρέπει να είναι το πρώτο μέλημα για όλους. Στο εξωτερικό επιδοτούνται 70 ευρώ ανά κυψέλη για την επικονίαση. Αν λοιπόν γίνει κάτι τέτοιο, να πάρουν οι μελισσοκόμοι μια επιδότηση κάθε χρόνο ένα ποσό από 70 έως 100 ευρώ ανά κυψέλη, ανά μελίσσι δηλαδή για την επικονίαση, να ενταχθούμε στην ΚΑΠ και να παίρνουμε επιδότηση, αυτό θα είναι μια ελάφρυνση για εμάς και ένα πολύ καλό βοήθημα. Εκεί είναι το ζητούμενο, γιατί αν δεν έχουμε σταθερά χρήματα κάθε χρόνο, δεν μπορούμε να κρατηθούμε”.

Αρνητική η αναλογία κόστους-παραγωγής

Για την ώρα πάντως, το κόστος για τους μελισσοκόμους όπως εξήγησε η ίδια παραμένει δυσβάσταχτο οδηγώντας σταδιακά σε αδιέξοδο. Και αυτό διότι η τιμή του μελιού ανά κιλό διατηρείται σταθερά από 10 έως 12 ευρώ την ίδια ώρα που το κόστος για τους μελισσοκόμους σε τροφή και καύσιμα, έχει εκτοξευθεί. Δεν είναι λίγες οι φορές που το προϊόν καταναλώνεται από τις ίδιες τις μέλισσες, λόγω απουσίας τροφής στη φύση, με αποτέλεσμα να υπάρχουν χρονιές χωρίς καθόλου παραγωγή, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την επιβίωσή τους.

Όπως επεσήμανε η κα Κουβαρά: “Το κόστος είναι το μέλι το οποίο θα πωλούσαμε για να πάρουμε κάποια χρήματα. Το μέλι είναι σταθερά στα 12 ευρώ το κιλό και πολλοί αναγκάζονται και το δίνουν ακόμη και 10 ευρώ. Για να σας δώσω μια εικόνα για να μπορέσουμε να αντεπεξέλθουμε θα έπρεπε να πωλούμε 50 ευρώ το κιλό το μέλι. Για να καταλάβετε την αναλογία του πόσο μέσα είμαστε. Φυσικά ο καταναλωτής δεν θα μπορούσε να πληρώσει σε καμία περίπτωση την τιμή αυτή, το ζήτημα όμως είναι ότι δεν μπορούμε και εμείς να επιβιώσουμε, γιατί ουσιαστικά ταΐζουμε με μέλι και κάνουμε άχνη ζάχαρη τα ζυμάρια. Που σημαίνει ότι το μέλι δεν θα το πουλήσω. Θα πρέπει πάλι να το βάλω στα μελίσσια και να πάω στην επόμενη χρονιά. Άρα δεν μπορώ να επιβιώσω, γιατί η μέλισσα δεν μπορεί να κρατηθεί με ζάχαρη. Πρέπει να έχει δικό της προϊόν. Όλο αυτό με δέκα ευρώ τιμή πώλησης το κιλό το μέλι, όταν ταΐζεις, συν η ζάχαρη που η τιμή της έχει φτάσει στο 1,60 και το πετρέλαιο για τις μετακινήσεις καθημερινά, καταλαβαίνετε που φτάνει το κοστολόγιο για εμάς”.

Ελπίδες, μετά τη θετική ανταπόκριση του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και η ιδιαιτερότητα για τις νησιωτικές περιοχές

Όπως τόνισε η ίδια η ανταπόκριση από πλευράς του Υπουργείου και τις προσωπικές επαφές με τον Υπουργό αλλά και τον Γενικό Γραμματέα ήταν πολύ θετική σε ό,τι αφορά την στήριξη των αιτημάτων ενώ επαφές όπως εξήγησε έχουν γίνει και με τον αντίστοιχο σύνδεσμο και το Υπουργείο Γεωργίας της Κύπρου,ώστε οι θέσεις των υπουργών στα ζητήματα της μελισσοκομίας να είναι κοινές, αφού και τα ζητήματα σε Κρήτη και Κύπρο όπως ανέφερε είναι κοινά.

Αντίστοιχα προβλήματα υπάρχουν πάντως όπως σημείωσε η πρόεδρος του Μελισσοκομικού Συλλόγου Ρεθύμνου και σε άλλες περιοχές της Ελλάδος, με την διαφορά πως στην στερεά και βόρεια Ελλάδα υπάρχει η “εναλλακτική” των καλλιεργειών κάτι που οι νησιωτικές περιοχές όπως η Κρήτη, στερούνται. “Εμείς στα νησιά έχουμε ένα επιπλέον πρόβλημα. Παίρνουμε ότι μας δίνει η φύση, δεν έχουμε καλλιέργειες όπως έχουν πάνω το βαμβάκι, τον ηλίανθο κτλ. Αν όμως οι καιρικές συνθήκες δεν βοηθήσουν και υπάρχει αυτό το κόστος, έχουν και εκεί πρόβλημα.

Η ίδια πάντως επανέλαβε πως αν δεν ληφθούν μέτρα το μέλλον της μελισσοκομίας αλλά και των οικοσυστημάτων, προβλέπεται δυσοίωνο με δυσμενείς συνέπειες για τη φύση και κατ επέκταση τον άνθρωπο. Όπως περιέγραψε: “Εκτός από την τροφή υπάρχουν και οι ασθένειες όπως η βαρρόα, που μπαίνει στη μέλισσα και ουσιαστικά τρώει τη μέλισσα. Αν λοιπόν ο μελισσοκόμος δεν παρέμβει η μέλισσα θα πεθάνει. Πεθαίνοντας και η τελευταία μέλισσα ο πλανήτης έχει τρία με τέσσερα χρόνια ζωής, δεν θα βγαίνει τίποτα πλέον ούτε χόρτα. Γκρεμίζοντας την αλυσίδα αν δεν υπάρξει επικονιαστής, θα χαθούν όλα”.

Διαβάστε την συνέχεια εδώ 

Επιτρέπεται η αναδημοσίευση του άρθρου με αναφορά στο EL00044 και με ενεργό link...

Για ποιοτική ενημέρωση στηρίξτε το EL00044 , κοινοποιήστε τις αναρτήσεις μας κάντε like κι ακολουθήστε την σελίδα μας στο Facebook