Το άρθρο βασίζεται στην εργασία των L.A. SANTAS and D.M. LAZARAKIS που άρχισε το χειμώνα του 1981-82 και χρησιμοποιήθηκαν για το σκοπό αυτό είκοσι μελισσοσμήνη (δέκα σαν μάρτυρας).
Στα μελισσοσμήνη αυτά έγινε μια εντατική θεραπεία στη διάρκεια του ανωτέρω χειμώνα, με αποτέλεσμα η προσβολή των από το άκαρι σχεδόν να μηδενισθεί.
Το Δεκέμβριο του 1982, χωρίς να μεσολαβήσει κάποια άλλη θεραπευτική αγωγή, τα δέκα μελισσοσμήνη που θα γινόταν ο πειραματισμός παρουσίαζαν μια μικρή προσβολή στις μέλισσες σε ποσοστό που κυμαίνονταν από 0.4-2,7% και μόνο μια κυψέλη είχε μια σχετικά μεγάλη προσβολή 8,2%.
Την άνοιξη του 1983 κατ' αρχάς αφαιρέθηκε και καταστράφηκε ο φυσικός κηφηνογόνος και στη συνέχεια στους μήνες Απρίλιο, Μάϊο, Ιούνιο αφαιρούνταν κάθε 20-25 ημέρες ο γόνος κηφήνων σε αυτές καταστρέφονταν και οι κηφηνοκηρήθρες ξανατοποθετούνταν.
Στα μελισσοσμήνη αυτά έγινε μια εντατική θεραπεία στη διάρκεια του ανωτέρω χειμώνα, με αποτέλεσμα η προσβολή των από το άκαρι σχεδόν να μηδενισθεί.
Το Δεκέμβριο του 1982, χωρίς να μεσολαβήσει κάποια άλλη θεραπευτική αγωγή, τα δέκα μελισσοσμήνη που θα γινόταν ο πειραματισμός παρουσίαζαν μια μικρή προσβολή στις μέλισσες σε ποσοστό που κυμαίνονταν από 0.4-2,7% και μόνο μια κυψέλη είχε μια σχετικά μεγάλη προσβολή 8,2%.
Την άνοιξη του 1983 κατ' αρχάς αφαιρέθηκε και καταστράφηκε ο φυσικός κηφηνογόνος και στη συνέχεια στους μήνες Απρίλιο, Μάϊο, Ιούνιο αφαιρούνταν κάθε 20-25 ημέρες ο γόνος κηφήνων σε αυτές καταστρέφονταν και οι κηφηνοκηρήθρες ξανατοποθετούνταν.
Χρησιμοποιήθηκαν δύο μέθοδοι για την κατασκευή πλαισίων κηφηνογόνου που λειτουργούν ως βαρροπαγιδες.
Είτε δόθηκε ένα εντελώς άδειο πλαίσιο χωρίς φίλο κερί, ή ένα μικρό
κομμάτι από τεχνητό φύλλο πλάτους 1-2 cm είχε τοποθετηθεί σε πλαίσιο
στο πάνω μέρος όπως στην εικ. 2.
Η παρατήρηση είναι ότι οι μελισσες κατασκεύασαν βαροπαγίδες με την δεύτερη μέθοδο νωρίτερα από εκείνα της πρώτης!
Το ίδιο επαναλήφθηκε και την άνοιξη του 1984. Στο χρονικό διάστημα που κάλυπτε την άνοιξη και μέρος του θέρους του 1983 και 1984 χρησιμοποιήθηκαν από τα μελισσοσμήνη και συνεπώς λειτούργησαν σαν παγίδες, σε μερικά 1, και σε άλλα 1,5 ή 2 ή 3 και σε ορισμένα τέσσερις κηφηνο κηρήθρες.
Στις 31.7.84 η προσβολή στις μέλισσες κυμαίνονταν από 0-7% ενώ στον εργατικό γόνο από 0-17%.
Από τις ενδείξεις αυτές διαφαίνεται ότι από τα 10 μελισσοσμήνη που χρησιμοποιήθηκαν στην ερευνητική αυτή εργασία και πού άρχισε τον χειμώνα του 1981-82, τα 6, δηλαδή το 60%, ύστερα από δυόμισι σχεδόν χρόνια από την καταπολέμηση παρουσίαζαν ακόμη μια πολύ χαμηλή προσβολή έτσι ώστε αυτά να είναι παραγωγικά ακόμη για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Στο ένα χρειάσθηκε να γίνει καταπολέμηση το χειμώνα 1983-84, δηλαδή μετά από 2 χρόνια, και στα υπόλοιπα 3 το χειμώνα 1984-85, δηλαδή μετά από 3 χρόνια. Αντίθετα, τα δέκα μελισσοσμήνη που χρησιμοποιήθηκαν σαν μάρτυρας και στα οποία δεν έγινε καμιά θεραπευτική αγωγή, η προσβολή τους από το άκαρι τον Αύγουστο του 1983 έφθασε στα όρια της καταστροφής.
Από τα ερευνητικά δεδομένα αυτής της εργασίας διαφαίνεται ότι μπορεί να γίνει έλεγχος της Βαρροϊκής ακαρίασης με τη χρησιμοποίηση του κηφηνογόνου σε μελισσοσμήνη με μικρή αρχική προσβολή.
Το ίδιο επαναλήφθηκε και την άνοιξη του 1984. Στο χρονικό διάστημα που κάλυπτε την άνοιξη και μέρος του θέρους του 1983 και 1984 χρησιμοποιήθηκαν από τα μελισσοσμήνη και συνεπώς λειτούργησαν σαν παγίδες, σε μερικά 1, και σε άλλα 1,5 ή 2 ή 3 και σε ορισμένα τέσσερις κηφηνο κηρήθρες.
Στις 31.7.84 η προσβολή στις μέλισσες κυμαίνονταν από 0-7% ενώ στον εργατικό γόνο από 0-17%.
Από τις ενδείξεις αυτές διαφαίνεται ότι από τα 10 μελισσοσμήνη που χρησιμοποιήθηκαν στην ερευνητική αυτή εργασία και πού άρχισε τον χειμώνα του 1981-82, τα 6, δηλαδή το 60%, ύστερα από δυόμισι σχεδόν χρόνια από την καταπολέμηση παρουσίαζαν ακόμη μια πολύ χαμηλή προσβολή έτσι ώστε αυτά να είναι παραγωγικά ακόμη για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Στο ένα χρειάσθηκε να γίνει καταπολέμηση το χειμώνα 1983-84, δηλαδή μετά από 2 χρόνια, και στα υπόλοιπα 3 το χειμώνα 1984-85, δηλαδή μετά από 3 χρόνια. Αντίθετα, τα δέκα μελισσοσμήνη που χρησιμοποιήθηκαν σαν μάρτυρας και στα οποία δεν έγινε καμιά θεραπευτική αγωγή, η προσβολή τους από το άκαρι τον Αύγουστο του 1983 έφθασε στα όρια της καταστροφής.
Από τα ερευνητικά δεδομένα αυτής της εργασίας διαφαίνεται ότι μπορεί να γίνει έλεγχος της Βαρροϊκής ακαρίασης με τη χρησιμοποίηση του κηφηνογόνου σε μελισσοσμήνη με μικρή αρχική προσβολή.
Η προτίμηση της Βαρρόα για τον κηφηνογόνο ειναι γνωστή οπότε θα μπορούσε ένα πλαίσιο κηφηνογόνου να κατασκευαστεί και να υπάρχει σε κάθε κυψέλη ώστε να λειτουργει σαν βαρροπαγίδα μειώνοντας συστηματικά την προσβολή!
Διαβάστε την έρευνα ΕΔΩ
Για ποιοτική ενημέρωση στηρίξτε το EL00044, κοινοποιήστε τις αναρτήσεις μας κάντε like κι ακολουθήστε την σελίδα μας στο Facebook
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου