Έρευνα δυο νέες ουσίες στην μάχη κατά της varroa

Δυο νέες ουσίες στην μάχη κατά της varroa

Η μακροχρόνια χρήση ακαρεοκτόνων έχει οδηγήσει στην ανάπτυξη ανθεκτικότητας στους πληθυσμούς της βαρρόα , στη συσσώρευση υπολειμμάτων στα μελισσοκομικά προϊόντα και σε αυξημένο κίνδυνο για την ανθρώπινη υγεία. 

Επί του παρόντος, οι πληθυσμοί των ακάρεων Varroa παγκοσμίως έχουν αναπτύξει αντοχή στο πυρεθροειδές, το Apistan  (δραστική tau-fluvalinate/) και στο οργανοφωσφορικό, Checkmite (1300 mg coumaphos). 

Επιπλέον, εμφανίζεται ανθεκτικότητα στο μόνο εναπομείναν βιώσιμο ακαρεοκτόνο φορμαμιδίνης, το Apivar (500 mg αμιτράζης/ταινία)

Αυτή η νέα πραγματικότητα υπογραμμίζει την ανάγκη για εναλλακτικά συνθετικά προϊόντα με διαφορετικούς τρόπους δράσης, τα οποία θα υποστήριζαν μια ολοκληρωμένη προσέγγιση για τη διαχείριση των ακάρεων και τη διατήρηση υγιών μελισσών.

Σε μια προσπάθεια διαχείρισης της αντοχής στα συνθετικά ακαρεοκτόνα, οργανικά οξέα όπως το μυρμηκικό οξύ, το οξαλικό οξύ και τα ακαρεοκτόνα με βάση το αιθέριο έλαιο έχουν χρησιμοποιηθεί σε εναλλαγή. 

Ωστόσο, ο έλεγχος των ακάρεων ήταν ευμετάβλητος. 

Η απροθυμία των μελισσοκόμων να χρησιμοποιήσουν οργανικό οξύ και ακαρεοκτόνα με βάση αιθέρια έλαια έχει οδηγήσει σε αυξημένη εξάρτηση από συνθετικά ακαρεοκτόνα.

Ως εκ τούτου, είναι επιτακτική η εύρεση νέων ενεργών συστατικών (AIs) με τρόπους δράσης διαφορετικούς από τα διαθέσιμα επί του παρόντος ακάρεα που θα σκοτώσουν επιλεκτικά τα ακάρεα Varroa χωρίς να βλάψουν τις μέλισσες.

Σε αυτήν την έρευνα, αξιολογήθηκε η τοξικότητα 16 δραστικών συστατικών και 9 τυποποιημένων προϊόντων γνωστών ακαρεοκτόνων  εγκεκριμένων για χρήση σε καλλιέργειες από 12 χημικές οικογένειες.

 Εγινε σύγκριση με το amitraz στα ακάρεα Varroa και τις μέλισσες χρησιμοποιώντας επιφάνεια επαφής και τοπική έκθεση.

 Διαπιστώθηκε ότι το fenpyroximate  με 93% θνησιμότητα, το spirotetramat με 84% θνησιμότητα και το spirodiclofen με70% θνησιμότητα είχαν μεγαλύτερη τοξικότητα στα ακάρεα Varroa. 

Όμως τα υψηλά ποσοστά δόσης προκάλεσαν υψηλή θνησιμότητα μελισσών (> 60%). 

Έχοντας αυτό υπόψη, απαιτείται περαιτέρω έρευνα για τη διερεύνηση άλλων επιλογών για την ελαχιστοποίηση της δυσμενούς επίδρασης αυτών των ενώσεων στις μέλισσες. 

Τα αποτελέσματα βρήκαν επίσης υψηλή τοξικότητα της φεναζακίνης και της ετοξαζόλης έναντι των ακάρεων Varroa προκαλώντας 92% και 69% θνησιμότητα, αντίστοιχα. και διαπιστώθηκε ότι είναι ασφαλής για τις μέλισσες. 

Συλλογικά, συνιστάται η φεναζακίνη και η ετοξαζόλη να είναι δυο νέες ουσίες υποψήφιες για ένα πιθανό βαρροκτόνο και συνιστάται για περαιτέρω δοκιμές κατά των ακάρεων βαρρόα σε επίπεδο αποικίας.

Διαβάστε την ερευνα εδώ

Για να βλέπετε άμεσα τις αναρτήσεις μας ακολουθήστε την σελίδα μας στο Facebook