Έρευνα: Ανθεκτικές στην βαρρόα οι μελισσες στην Κούβα

 Το εξωπαρασιτικό άκαρι Varroa destructor έχει εξαπλωθεί παγκοσμίως και σε συνδυασμό με τον ιό του παραμορφωμένων φτερων έχει σκοτώσει εκατομμύρια αποικίες μελισσών (Apis mellifera). 

Αυτό ανάγκασε τους μελισσοκόμους του βορείου ημισφαιρίου να χρησιμοποιούν ακαρεοκτόνα για να αποφύγουν μαζικές απώλειες αποικιών. 

Ωστόσο, σε πολλές χώρες του νότιου ημισφαιρίου δεν έγινε ευρεία θεραπεία, καθώς τα ακαρεοκτόνα ήταν πολύ ακριβά ή έγινε μια κεντρική επιλογή να μην θεραπευθούν, επιτρέποντας και τα δύο στη φυσική επιλογή να λειτουργήσει.

Ως αποτέλεσμα το Varroa προκάλεσε αρχικά υψηλές απώλειες ωσπου τελικά  να εμφανιστεί ανθεκτικότητα απέναντι στα ακάρεα στους πληθυσμούς των μελισσών. 

Αρχικά, η ανθεκτικότητα στα ακάρεα συνδέθηκε μόνο με τις αφρικανικές και αφρικανοποιημένες μέλισσες. Ομως πρόσφατα, έχουν εμφανιστεί αρκετοί μεμονωμένοι ευρωπαϊκοί πληθυσμοί μελισσών που είναι ανθεκτικοί στα ακάρεα. 

Μελετήσαμε την αντοχή στα ακάρεα στην Κούβα και βρήκαμε υψηλά ποσοστά αποσφράγισης  μολυσμένου εργατικού  γόνου  που φτάνουν στο 77% και  υψηλή αφαίρεση ακάρεων που φτάνει στο 80% και αντίστοιχη χαμηλή γονιμότητα ακάρεων (r = 0,77). 

Όλα αυτά είναι χαρακτηριστικά που βρίσκονται σε όλους τους φυσικά εξελιγμένους ανθεκτικούς στη βαρρόα πληθυσμούς. 

Μπορούμε με βεβαιότητα να πούμε ότι η Κούβα έχει τον μεγαλύτερο ευρωπαϊκό πληθυσμό ανθεκτικό στα ακάρεα στον κόσμο, με 220.000 αποικίες που είναι χωρίς θεραπεία για πάνω από δύο δεκαετίες και απεικονίζουν τη δύναμη της φυσικής επιλογής. 

 

Ο πληθυσμός των μελισσών της Κούβας είναι η πρώτη μεγάλη περίπτωση ευρωπαϊκών μελισσών ανθεκτικών στη βαρρόα που καταλαμβάνουν μια ολόκληρη χώρα μεγάλου μεγέθους.

Η δεύτερη μεγαλύτερη γνωστή περιοχή ευρωπαϊκών μελισσών ανθεκτικών στη βαρρόα είναι στη Βόρεια Ουαλία, στο Ηνωμένο Βασίλειο, όπου 104 μελισσοκόμοι έχουν διαχειριστεί περίπου 500 αποικίες μελισσών σε μια έκταση 2500 km2 χωρίς θεραπεία για πάνω από μια δεκαετία. 

Αν και οι Κουβανοί μελισσοκόμοι γνώριζαν για τις ανθεκτικές στα ακάρεα μέλισσες τους εδώ και 15 έως 20 χρόνια, η κατάσταση της Κούβας μόλις πρόσφατα αποκαλύφθηκε.

 Ο κύριος λόγος για την αντίσταση στη Βαρρόα στην Κούβα οφείλεται στην κεντρική πολιτική απόφαση να επιτραπεί η ανάπτυξη της φυσικής αντίστασης, όπως έγινε επίσης με επιτυχία στη Νότια Αφρική, αντί να εγκλωβιστεί στη χρήση ακαρεοκτόνων, όπως συνέβη σε όλο το βόρειο ημισφαίριο. 

Η κεντρική απόφαση για «μη θεραπεία» υποβοηθήθηκε σε μεγάλο βαθμό από όλους τους Κουβανούς μελισσοκόμους που ήταν επαγγελματίες, εγγεγραμμένοι και ενσωματωμένοι σε μια ισχυρή τοπική μελισσοκομική κοινότητα, όπου η μετακίνηση αποικιών και η ανταλλαγή βασίλισσων γίνεται σε κάθε επαρχία.

Υπάρχει επίσης ένας μεγάλος άγριος πληθυσμός και λόγω του υποτροπικού κλίματος της Κούβας, οι βασίλισσες αντικαθίστανται ετησίως σε εμπορικές αποικίες λόγω της σχεδόν συνεχούς ωοτοκίας, παρόμοια με τις μέλισσες στη Χαβάη.

  Αυτή η ταχεία αλλαγή βασίλισσας επιταχύνει τη φυσική επιλογή σε σχέση με τους πληθυσμούς των μελισσών σε πιο εύκρατα κλίματα. 

Τέλος, η 60ετής απαγόρευση εισαγωγής μελισσών από την Κούβα συνέβαλε στην απομόνωση της χώρας από εισβολή αφρικανικών μελισσών που έχει συμβεί σε πολλές γειτονικές περιοχές (π.χ. Μεξικό, νότιες ΗΠΑ, Πουέρτο Ρίκο, γειτονική Δομινικανή Δημοκρατία και Αϊτή.

Οι κουβανέζικες μέλισσες είναι επίσης πολύ παραγωγικές, παράγονται 40-70 κιλά μελιού ετησίως και είναι ήρεμες. 

Η Κούβα είναι ένα εξαιρετικό παράδειγμα του τι είναι δυνατό όταν επιτρέπεται στις μέλισσες να προσαρμοστούν φυσικά στη Varroa με ελάχιστη ανθρώπινη παρέμβαση.

Διαβάστε όλη την έρευνα εδώ

Για να βλέπετε άμεσα τις αναρτήσεις μας ακολουθήστε την σελίδα μας στο Facebook