Η πείνα

Εικόνα 74. Νεκρές µέλισσες από λιµοκτονία, χωµένες µε τα κεφάλια µέσα στα κελιά (από Θρασυβούλου,1998).

Πολλές φορές η πείνα μπορεί να έρθει μέσα στο χειμώνα από κακό υπολογισμό των αναγκών του μελισσιού σε τροφές για την συγκεκριμένη χρονική περίοδο.

Ένα µελίσσι ενδέχεται να μείνει από τροφή όταν ο µελισσοκόµος αφαίρεσε περισσότερο µέλι από αυτό που πρέπει στον τρυγο ! Φέρθηκε λαίμαργα κάτι σύνηθες στη µελιτοφορία του πολύτιμου θυµαριού.

Πολλές φόρες η πείνα μπορεί να ειναι ένδειξη αρρώστιας, ελαττωματικής βασίλισσας, ή βαριάς προσβολής από βαρρόα. Σε αυτή την περίπτωση μειώνεται ο πληθυσμός και περιορίζονται σταδιακά οι δυνάμεις και δυνατότητες του μελισσιού που πλέον δεν μπορεί να αποθηκεύσει μέλι. Η κατάληξη είναι η πείνα και η λιμοκτονία.

Ειδικά σε περίοδο που έξω υπάρχει μέλι και ανθοφορίες η αδυναμία ενός μελισσιού να αποθηκεύσει πρέπει να σημαίνει κόκκινο συναγερμό για τον μελισσοκόμο.

Επίσης, αν το µελίσσι εκτρέφει πολύ γόνο, οι τροφές που έχει δεν επαρκούν. Ειδικότερα αυτό μπορεί να συμβεί νωρίς την άνοιξη αν αλλάξει ο καιρός ξαφνικά και κλείσει τα μελισια στις κυψέλες για μέρες!

Τέλος, πολύ συχνά,και ιδιαίτερα στη νησιωτική και νότια χώρα, υπάρχουν περίοδοι ξηρασίας, µε λίγα ανθισµένα φυτά.

Το βέβαιο ειναι ότι, ασκώντας παραγωγική µελισσοκοµία, κάθε παραγωγός έρχεται αντιµέτωπος µε την περίπτωση που τα µελίσσια του έχουν ανάγκη από τροφή, αδυνατώντας να επιβιώσουν µε αυτή που έχουν αποθηκεύσει ή βρίσκουν τη συγκεκριμένη εποχή.

Σε όλες τις περιπτώσει αυτές, ο µελισσοκόµος πρέπει να ταΐσει τα µελίσσια του για να τα σώσει από τη λιµοκτονία.

Τροφοδοσία των µελισσών κάνουµε και σε άλλες περιπτώσεις, όπως συµβαίνει όταν θέλουµε οι µέλισσες να κτίσουν κηρήθρες ή κάνουµε εισαγωγή νέας βασίλισσας. Επίσης, αργά το χειµώνα ή νωρίς την άνοιξη, κάνουµε τη λεγόµενη διεγερτική τροφοδότηση, ωθώντας το µελίσσι να εκθρέψει γόνο.

Κάποιες φορές τέλος φθινοπώρου ταΐζουμε για να χορηγήσουμε θυμολη και να προλάβουμε την νοζεμιάδη

Η τροφοδότηση µπορεί να γίνει µε διάφορους αρκετά γνωστούς τρόπους, ανάλογα µε την περίσταση.

Τροφοδότηση µε σιρόπι.

Το σιρόπι παρέχεται στις µέλισσες µε τους τροφοδότες που έχουµε αναφέρει. διαβάστε ειδικοτερα: Η τροφοδότηση των μελισσών

Ανάλογα µε τη εποχή, η πυκνότητά του είναι διαφορετική. Έτσι, την άνοιξη δίνουµε σιρόπι µε αναλογία 1:1 (ζάχαρη:νερό), ενώ το φθινόπωρο 2:1. Για τη διεγερτική τροφοδότηση, η αναλογία είναι 1:2, ενώ το σιρόπι παρέχεται συχνά και σε µικρές ποσότητες.

Τροφοδότηση µε κηρήθρες µελιού.

Πολλοί µελισσοκόµοι αποθηκεύουν κηρήθρες για να τις δώσουν στις µέλισσες όταν δεν έχουν τροφή, κυρίως στην αρχή της άνοιξης. Κάποιες φόρες χρειάζεται να δώσουμε σε ένα μελισσακι μια κηρήθρα από άλλο μελίσσι ώστε να πάρει τα πάνω του.

Τροφοδότηση µε ζαχαροζύµαρο.

Το ζαχαροζύµαρο είναι σφιχτό σαν ζυµάρι και παρασκευάζεται αναµειγνύοντας µέλι µε ζάχαρη άχνη, ενώ προστίθεται νερό αν χρειαστεί. Τοποθετείται πάνω στις κηρήθρες, ακριβώς πάνω από τη γονοφωλιά.

Τροφοδότηση µε γύρη.

Σε περίοδο εκτροφής γόνου, ο παραγωγός υποχρεούται να δώσει στις µέλισσες γύρη ή υποκατάστατα αυτής, αν οι ανάγκες δεν καλύπτονται από τις ανθοφορίες. Η φυσική γύρη µπορεί να δοθεί µέσα στις κηρήθρες ή µε τη µορφή πίτας. Η πίτα αυτή µπορεί να περιέχει φυσική γύρη (υποκατάστατο) ή καθόλου γύρη (αντικατάστατο).

Το υποκατάστατο γύρης περιέχει φυσική γύρη, πρωτεϊνούχα συστατικά (συνήθως σογιάλευρο), ζάχαρη άχνη και νερό. 

 

Το άριστο ποσοστό πρωτεΐνης στο τελικό προϊόν είναι 23% (Herbert και Shimakuni, 1979). Το αντικατάστατο γύρης δεν περιέχει φυσική γύρη.

 

Το μελίσσι ειναι ζωντανός οργανισμός και η πείνα το απειλεί ειδικά τον χειμώνα. Ο μελισσοκόμος πρέπει να έχει την προσοχή του στραμμένη κι εκεί.

Για να βλέπετε άμεσα τις αναρτήσεις μας ακολουθήστε την σελίδα του EL00044 στο Facebook