Μυθικές διαστάσεις είχαν δώσει στο μέλι οι αρχαίοι Έλληνες. Η μελισσοκομία συνδεόταν με τους θεούς, ενώ το μέλι είχε και πολλές ιατρικές εφαρμογές. Το αρχαιότερο πρόσωπο στον χώρο της μελισσοκομίας είναι ο Αρισταίος, ο οποίος αποτέλεσε τον καρπό της ένωσης του Απόλλωνα με τη νύμφη Κυρήνη.
Όταν γεννήθηκε, ο Ερμής τον παρέδωσε στη Γαία και στις Ώρες, οι οποίες τον ανέθρεψαν στάζοντας στα χείλη του νέκταρ και αμβροσία. O μύθος του Αρισταίου μαρτυρεί την ύπαρξη εντατικής μελισσοκομίας στην αρχαιότητα.
Στην Κρήτη, κατά τις ανασκαφές στη Φαιστό βρέθηκαν πήλινες κυψέλες της Μινωικής Εποχής (3400 π.Χ.) πολύ αρχαιότερης της Ομηρικής.
Στην Κνωσό
Στην αρχαία πόλη της Κνωσού βρέθηκε πινακίδα με την επιγραφή: «Πάσι Θεοίς Μέλι: ΑΜΦΟΡΕΥΣ 1» δηλαδή: «Προσφέρεται σε όλους τους θεούς μέλι: ένας αμφορέας».Η φράση είναι γραμμένη στο συλλαβικό αλφάβητο της Γραμμικής Β’ τον 14 αιώνα π.Χ. και μεταφράστηκε από τον Βρετανό αρχιτέκτονα Μιχαήλ Βεντρ (Michael Ventris) το 1952. Συνδυασμός μελιού και γάλακτος (μελίκρατον) αναφέρεται στην Οδύσσεια, ενώ τα συγγράμματα του Αριστοτέλη (322 π.Χ.) αποτέλεσαν σπουδαίο σταθμό για τη μελισσοκομία της αρχαίας Ελλάδας και του τότε πολιτισμένου κόσμου.
Στα Κύθηρα, οι αρχαίοι μελισσοκόμοι χρησιμοποιούσαν το αδονάκι, το οποίο αποτελεί τον πρόδρομο της σύγχρονης ευρωπαϊκής κυψέλης με το κινητό πλαίσιο, το οποίο ανακάλυψε το 1851 ο Αμερικανός Λορέντζο Λορέιν Λάνγκστροθ.
Από πολύ νωρίς, έγινε σαφές ότι το μέλι δεν είναι απλά μια γλυκαντική ουσία. Μέχρι τα μέσα του 18ου αιώνα, ωστόσο, ήταν η μοναδική γλυκαντική ουσία που είχε στη διάθεσή του ο άνθρωπος!
Το θυμαρίσιο μέλι
Σε έρευνα που έγινε μετά τον έλεγχο εκατοντάδων ειδών μελιού από ολόκληρο τον κόσμο, ανέδειξε πρώτο και με διαφορά το θυμαρίσιο μέλι. Η περίοδος συλλογής του ξεκινά τώρα και στα ελληνικά νησιά του Αιγαίου υπάρχει μελισσοκομικός οργασμός!Θυμαρίσιο μέλι , ένας αληθινός θησαυρός υγείας και δύναμης !
Η λέξη θυμάρι από μόνη της σηματοδοτεί την αξία του μοναδικού αυτού βοτάνου. Προέρχεται ετυμολογικά από το αρχαίο ελληνικό ρήμα “θύω” που μεταξύ άλλων σημαίνει ευωδιάζω. Από την λέξη αυτή προκύπτει και το θυμιάζω και θυμίαμα. Από την ρίζα της ίδιας λέξης ωστόσο προκύπτει και η λέξη θυμός, η οποία για τους αρχαίους Έλληνες είχε μια πολύ ξεχωριστή σημασία.
Θυμός σήμαινε ζωτική δύναμη και όχι οργή.
Αν η ονομασία του λοιπόν ξεκινά από την ίδια λέξη με την οποία ονομάζουμε τη δύναμη, τη θέληση, την ζωογόνο ορμή, όλοι καταλαβαίνουμε πόσο σημαντικό ήταν το ταπεινό θυμάρι για εκείνους που το βάφτισαν έτσι.
Tο θυμάρι φυτρώνει σε ξηρά και πετρώδη εδάφη και θεωρείται ένα κορυφαίο μελισσοκομικό φυτό, ακριβώς επειδή δίνει ένα εξαιρετικά αρωματικό μέλι με μεγάλη διατροφική αξία , για αυτό άλλωστε κατατάσσεται στις καλύτερες ποικιλίες μελιού παγκοσμίως.
Στηρίξτε το EL00044 κοινοποιήστε τις αναρτήσεις μας κάντε like κι ακολουθήστε την σελίδα μας στο Facebook
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου