Ο άγριος κρόκος με την πολύτιμη γύρη

Αυτή η εποχή αρχές Φεβρουάριου για την μελισσοκομία σημαίνει έναρξη της νέας χρονιάς. Η μέρα μεγαλώνει σχεδόν τρία λεπτά καθημερινά και η θερμοκρασία ευνοεί την έναρξη  κάποιων πρώιμων ανθοφοριών.

Τα μελίσσια που έχουν φτάσει έως εδώ έχοντας ανταπεξέλθει και τις μεγάλες κρύες νύχτες του χειμώνα δεν κινδυνεύουν να χαθούν πλέον παρά μόνο από πείνα.

Συνήθως όμως είναι μικρά και χρειάζονται τροφοδοσία και πολλές φορές μια διεγερτική τροφοδοσία είναι απαραίτητη για να επιταχύνουμε την αύξηση της γέννας της βασίλισσας και να φέρουμε τα μελίσσια μας νωρίτερα σε θέση… μάχης! 

Πολύτιμη γύρη

Μια βόλτα στην φύση στην κεντρική Ελλαδα και πιθανότατα θα δούμε κάποιες πρώιμες αμυγδαλιές  που ξεκινούν την περιπέτεια τους άλλα σίγουρα θα δούμε άνθη άγριου κρόκου.  

 

Η γυρη του ειναι πολύτιμη αυτή την εποχή ειδικά στην κεντρική και Β. Ελλάδα που ο γόνος μόλις  έχει αρχίσει Ο κρόκος θα στεριώσει  τα μελίσσια και να τα ωθήσει περαιτέρω την ανάπτυξη και μια ανοδική πορεία.

Συνολικά, το γένος περιλαμβάνει 136 ειδή ενώ στην Ελλάδα συναντάμε 46 εκ των οποίων τα 18 είναι ενδημικά. Οι άγριοι κρόκοι είναι ένα από αγριολούλουδα της ελληνικής φύσης. Είναι πρόγονος του καλλιεργήσιμου.

Οι καλλιεργήσιμοι κρόκοι δίνουν το «σαφράν» ή «ζαφορά» το οποίο ανάλογα με την χρήση του είναι πανάκριβο άρτυμα, φάρμακο ή χρωστική ύλη που δίνει ένα πολύ λαμπερό κίτρινο χρώμα είναι οι φθινοπωρινοί. Ξεχωρίζουν από τους άγριους και τα κρινάκια από του κόκκινα στίγματα. 

Ο κρόκος

Ο Κρόκος σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία ήταν φίλος του θεού Ερμή. Μια μέρα και ενώ οι δύο φίλοι αγωνίζονταν στην δισκοβολια, ο Ερμής χτύπησε κατά λάθος τον Κρόκο στο κεφάλι και τον σκότωσε. Στον τόπο του συμβάντος φύτρωσε ένα λουλούδι. Τρεις σταγόνες από το αίμα του άτυχου νέου που έπεσαν στο κέντρο του λουλουδιού έδωσαν τα στίγματα του φυτού που από τότε πήρε το όνομα κρόκος.

Η χρήση του κρόκου στην Ελλάδα είναι πανάρχαια. Συναντάται και τον πολιτισμό του Αιγαίου αναγράφεται στις πινακίδες με την Γραμμική Β’ γραφή της ελληνικής γλώσσας. Ως διακοσμητικό μοτίβο υπάρχει σε πλήθος τοιχογραφιών και ευρημάτων από τον «μινωικό» και «κυκλαδικό» πολιτισμό. Διάσημη είναι η τοιχογραφία με τις κροκοσυλλέκτριες (16ος αιώνας π.Χ.) από το Ακρωτήρι της Θήρας.

Πολλαπλασιάζεται με βολβούς και ανθίζει σχεδόν ολόκληρο τον χρόνο, αρχίζοντας το φθινόπωρο από τα νότια και τα χαμηλά για να συνεχίσουν χειμώνα, άνοιξη και καλοκαίρι στα ημιορεινά και στα μεγαλύτερα υψόμετρα.

 Ο κάθε βολβός άγριου κρόκου δίνει ένα το πολύ δυο λουλούδια τα όποια δίνουν γύρη και νέκταρ και έχουν ευχάριστο άρωμα απαραίτητο για να προσελκύουν τις μέλισσες που αναζητούν γύρη, αυτή την εποχή για να ρίξουν γόνους.

Ο κρόκος είναι το άνθος που θα ψάξουν οι μέλισσες μας  τον Γενάρη και τον Φλεβάρη εάν οι συνθήκες τους επιτρέψουν να πετάξουν. Ειναι η ανθοφορία που γεφυρώνει  το φθινόπωρο και την άνοιξη. Σταδιακά όμως το ενδιαφέρον τους θα στραφεί σε άλλες αρωματικές και πιο ρωμαλέες ανθοφορίες όπως είναι η αμυγδαλιά η φτελιά και τα ρείκια

Επιτρέπεται η αναδημοσίευση του άρθρου με αναφορά στο EL00044 και με ενεργό link...

Στηρίξτε το EL00044 κοινοποιήστε τις αναρτήσεις μας κάντε like κι ακολουθήστε την σελίδα μας στο Facebook